Bu konumuzdaki başlıklarımız ; Tebük Savaşı, Münafıkların Bozgunculuğu, Mescid-i Dırar’ın Yakılması, Hz. İbrahim’in Vefatı, Necaşi’nin Ölümü, Etrafa Mürşidler Gönderilmesi, Ebu Bekir’in Hac Emirliği.
a) Tebük Savaşı
Tebük, Medine ile Şam arasındadır. Bizans bu sıralarda İran’a karşı zafer kazanınca süratle yayılmakta olan İslâmiyet’in önüne durmak istedi. Hıristiyan olan Araplar da ona uydu. Şimalde hazırlanmak istenen bu kuvvetleri dağıtmak için Müslümanlar harekete geçti. Gönüllüler toplanmaya başladı.
O sene Hicaz’da müthiş kıtlık olmuştu. Ashabın zenginleri büyük mali fedakarlıkta bulundular. Hz. Ebu Bekir, elinde avucunda nesi varsa ordunun donatımına verdi.
Zengin olan Hz. Osman koca bir gönüllü alayını kendi hesabına hazırladı. Kadınlar bile süs eşyalarını orduya bağışlayarak bu vatan hizmetine katıldılar. Kıtlık yüzünden güçlüklerle hazırlanan bu orduya “Ceyşü’l-Usre” denir. Münafıklar, çeşitli bahanelerle bu harbe katılmak istemiyorlardı.
Hz. Peygamber, 30 bin kişilik ordusuyla Medine’den hareket etti. Yazın sıcağında çölü aşarak Tebük’e geldiler. Karşılarına düşman çıkmadı.
Düşman, kalelerine kapanıp dövüşmekten kaçındı. Bizans o sıralarda iç meseleleriyle meşguldü. Müslümanlar da bir harp yapmadan geri döndüler.
Çünkü maksat hasıl olmuştu; düşman kuvvetleri sindirilmişti. Bazıları buraya kadar gelmişken daha ileri gidelim. Suriye’ye hücum edelim, dedilerse de, Hz. Peygamber bunu kabul etmedi. O zaman Şam’da taun hastalığı vardı. Hz. Peygamber taun olan yere girmekten men ederdi.
b) Münafıkların Bozgunculuğu
Münafıklar, her fırsattan istifade ederek Müslümanları birbirine düşürmeye çalışırlardı. Tebük harbine katılmak istememişlerdi. Harp yapmadan döndükleri için askerlerle alay etmişlerdi.
c) Mescid-i Dırar’ın Yakılması
Münafiklar, Müslümanları parçalamak için, Kuba mescidine karşı olmak üzere Medine yakınında kendilerine bir mescid yaptılar.
Mescid-i Nebevi’ye gelmeyerek burada toplanmak istediler. Bir Hıristiyan olan Abu Ami de, münafıkları bu işe teşvik etti. Tam Tebük seferine çıkılacağı sırada Hz. Peygamber’e gelerek yaptıkları bu mescidi açmasını rica ettiler. Maksatları belli idi.
Hz. Peygamber, onları başından savdı ve Tebük dönüşünde bu mescidi yaktırdı. Çünkü burası münafıkların yuvası olmuştu. Zahirde mescid, fakat içyüzü Müslümanlığa suikastla dolu idi. Kur’an-ı Kerim bu olaydan bahseder.
d) Hz. İbrahim’in Vefatı
Hz. Peygamber’in en son doğan oğlu İbrahim 18 aylık olmuştu. Onu kalbindeki babalık sevgisiyle okşayarak büyütürdü. Çocuklarının bir kısmını küçükken kaybetmiş, bir kısmı da evlenip anne olduktan sonra ölmüşlerdi.
Hayatta yalnız sevgili kızı Fatıma kalmıştı. Bir de İbrahim vardı. Fakat o da şimdi hastalığa yakalanmıştı. Hasta yavrucuğun solgun yüzüne baktıkça: “Allah’ın takdirine karşı elden ne gelir, ya İbrahim!” diyerek içten duygularını ifade ederdi. Nihayet emr-i Hak vaki oldu. İbrahim’in masum ruhu göklere uçtu. Babanın gözlerinden yaşlar boşandı.
– Göz yaşarır, kalb mahzun olur, Allah’ın rızasına uygun olandan başka bir söz söylemeyiniz. Ey İbrahim! Seni kaybetme yüzünden derin bir hüzün içindeyiz.Yanındakiler, ölüye ağlamaktan nehyettiğini söylediler. O da:
– Ben üzülmeyi men etmedim, bağıra çağıra ağlamayı yasak ettim. Kalb yanar, göz yaşarır. Bu yaşlar kalbdeki merhametin eseridir.
Hz. Peygamber, oğlunun namazını kılarak toprağa verdi. Mezara nişan dikip:
– Faydası da yok, zararı da. Fakat geride kalanı tatmin eder, buyurdu.
Bu sırada güneş tutulmuştu. Bazıları bunu İbrahim’in ölümü için tutuldu sandılar. Hz. Peygamber bu yanlış düşünceyi şöyle düzeltti:
– Güneş veya ay Allah’ın ayetlerinden iki nişandır. Bunlar kimsenin ölümü için tutulmazlar, buyurarak bu konuda insana aklın yolunu gösterdi.
e) Necaşi’nin Ölümü
Hicret’in 9’uncu yılı Habeş Hükümdarı Necaşi öldü. Necaşi oraya hicret eden Müslümanlara çok iyi muamele etmişti. Hz. Peygamber Necaşi için uzaktan da olsa cenaze namazı kılmıştır.
f) Etrafa Mürşidler Gönderilmesi
Hicret’in 9’uncu yılı sulh ve sükun yılıdır. Hz. Peygamber, halka İslâm’ı öğretmek için etrafa mürşidler gönderdi. Bunlar güler yüz, tatlı söz ile halkın gönlünü fethederdi. Peygamberimiz bunlara şu talimatı vermiştir:
“Kolaylaştırın, sakın güçleştirmeyin, müjdeleyin, nefret uyandırıp korkutmayın. Uyuşunuz, anlaşınız, ayrılmayınız; halka yumuşak davranın şiddet göstermeyin.”
Mekke’nin fethinden sonra Arap kabilelerinden heyetler gelip Müslüman olduklarını bildirmişlerdir. Bu heyetlere Hz. Peygamber çok hoş muamele ederdi. Bunların içinde en nazik olanı Yemen’den gelen Eş’ariler’di.
g) Hz. Ebu Bekir’in Hac Emirliği
Hicret’in 9’uncu yılı İslâm’ın zafer yılı olmuştu. Nasr Sûresi’nde verilen o büyük müjdeler gerçekleşmiştir. Hac zamanı gelmişti. Mekke fetholunduğundan bu sene bütün menasikiyle ilk serbest hac yapılacaktı.
Hacca gitmek üzere toplanan 300 kişi ile Hz. Ebu Bekir’i hac emiri olarak Mekke’ye gönderdi. Arkasından da tebligatçı olarak Hz. Ali’yi gönderdi. Kâbe’yi tavaf ve ziyaret işlerinin ne şekilde olacağını Hz. Ali açıkladı.
Putperestlerin haccetmesi, Kabe’nin çıplak tavaf edilmesi yasaklandı. O zamana kadar müşrikler kadın-erkek çıplak tavaf yapıyorlardı.
